Cinque Terre

10 juli 2016 - Levanto, Italië

Als je de routekaart ziet denk je misschien: o, ze gaat de verkeerde kant op. Ze zal toch geen zonnesteek hebben? Nee hoor, het is een bewuste keuze om, nu ik er zo dicht bij ben, even af te slaan naar de Cinque Terre. Op de lijst van het werelderfgoed van de Unesco.
De Appenijnen waren erg mooi en pittig. Oude bergdorpjes in een tamelijk ongerepte, vrij ruige natuur. Veelal droge rivierbeddingen en almaar op en af. Veel zon en hoge temperaturen. Ook hier weer regelmatig eenvoudige onderkomens kunnen vinden. Heb in dit deel alleen Italianen getroffen dus heb me een beetje moeten behelpen met de taal. De Italianen spreken nauwelijks Engels, valt echt op. Mijn Italiaanse woordenschat neemt wel toe, maar een zin formuleren is erg moeilijk. Leuk om te zien dat je er uiteindelijk toch uitkomt.
Gisteren een iets mindere dag gehad ivm een val. Ik ben zo vaak bijna gestruikeld dat het niet uit kon blijven een keer te vallen. Toch nog wel lelijk bezeerd aan knie, hand en hoofd. Maar allemaal reversibel, dus ach, dat hoort er een beetje bij. Ik zie er alleen uit alsof ik gevochten heb.
De ondergrond is ook hier erg ongelijk; stenen en slingerende wortelstronken van de pijnbomen. Ik ben bij Porto Venere vanaf zeeniveau bovenlangs richting Levanto gegaan. Kleine bergpaadjes met hoogtes tot 800 meter. Aanvankelijk over donkerrood marmer gelopen en het laatste stuk veel mat groen gesteente waarvan ik de naam niet weet. Vandaag ga ik mezelf verwennen met een ligbed met parasol op het strand. Ben gisteren al even in zee geweest, weldadig!
De bedoeling is om vervolgens aan de kust lijn via de vijf wereldberoemde dorpen terug te lopen. Schijnt niet helemaal te kunnen, delen zijn ivm gevaar afgesloten, dus dat wordt deels weer de bergen in. Overigens wel toeristisch. Hier veel Engelsen.
En dan komt over tien dagen Laurien een week met me meelopen! Daar verheug ik me op. En dat Corstiaan mij in Rome komt inhalen maakt de boel compleet. Ik heb nergens om gevraagd, maar de betrokkenheid van mijn kinderen bij deze onderneming heeft mij diep geroerd. Onderweg vaak gedacht hoe trots ik op ze ben en dankbaar om de goede relatie die ik met hen heb. Omdat ik van dichtbij heb meegemaakt dat het ook heel anders kan zijn voel ik me een bevoorrecht mens.

Foto’s

5 Reacties

  1. Anneke Driesse:
    10 juli 2016
    Lieve Joyce,
    Getver, wat laat je ons schrikken!! Inderdaad zoveel lopen zonder te buitelen kan bijna niet, maar ik hoop heel erg dat dit de laatste valpartij was. Wat zul je zelf ook geschrokken zijn! Klein voordeeltje is wel, dat onderdak vinden niet veel moeite zal kosten. Iedereen heeft medelijden met zo'n gehavende dame:). Heel goed dat je ook een lekker stranddagje neemt. Ben wel benieuwd of je jouw reis meer als vakantie ervaart of toch meer als een pittige klus!
    Wat schiet je trouwens al enorm op. Bert zei nog dat hij niet wist dat je naar Rome ging hollen!! Ik neem zo ontzettend mijn petje voor jou af Joyce!!
    Geniet nu lekker van de prachtige omgeving en neem af en toe vooral een "vakantiedag"!
    Veel liefs van Anneke
  2. Mieke en Fred:
    12 juli 2016
    Het begint nu een beetje een vakantiewandeling te worden he?!
    Hopelijk genezen je wonden snel, zodat je er weer als een frisse meid uitziet.
  3. Marianne Braun:
    12 juli 2016
    Hey Joyce,
    Vanwege allerlei omstandigheden lees ik nu pas je reisverhalen. Leuk om je zo te volgen en respect hoor! Omdat wij in etappes naar Santiago lopen besef ik goed hoe het is om onderweg te zijn. Ik wens je alle goeds toe en verwacht dat je, eenmaal terug, als een gelouterd mens verder gaat.

    Groetjes,
    Marianne
  4. Maureen:
    13 juli 2016
    Hi Joyce ;

    Ja sorry,maar ik heb niet zoveel gereageerd,maar het allemaal wel gevolgd.
    Misschien wel omdat ik stiekem een beetje jaloers ben. ha-ha.
    Trouwens niet op je verwondingen natuurlijk .hi-hi.
    Overigens gefeliciteerd met Corstiaan.
    Vandaag kon ik niet ,maar we hebben het gezellig gehad.
    Ik was s'morgens met Karin van Delft naar de vrije school gaan fietsen,
    om te kijken of we de weg nog wisten,en of we ons nog dingen ervan
    konden herinneren.
    Heel leuk en gezellig.
    Maar door de zorg voor haar dochter was haar ze beperkt in haar tijd.
    Dus had ik bedacht om eindelijk eens te gaan kijken bij Cors.Heel leuk hoor.
    En ter ere van zijn verjaardag hebben we gezellig wat op het terras gedronken in de
    zeldzame zon ,en later wat gegeten.
    13 en 14 augustus komt hij hier nog even naartoe.
    Nou succes verder en doe voorzichtig.
    x zus
  5. Andries en cocky:
    14 juli 2016
    Wat zouden we graag een stukje meegelopen zijn in de Appenijnen en Cingue Terre, maar zo'n lange looptocht doen we jou niet na. In de tussentijd zal je al
    weer een stukje richting Rome zijn opgeschoten. Al is het laat, toch nog gefeliciteerd met Corstiaan. Groetjes, Andries en Cocky